Gekken en kinderen

spreken de waarheid zegt men wel eens.
En toch wordt er bijna nooit naar deze bevolkingsgroepen geluisterd.
Om daar enigzins verandering in aan te brengen wil ik graag de hyves pagina van mijn dochter van 12 onder de aandacht brengen. Ik ben vegetariër is een verzameling aan het worden die redenen aandraagt waarom men geen vlees zou moeten eten.

Mijn reden om geen vlees te eten gaat wat verder dan alleen het dierenleed.
In wezen eten we onze eigen planeet op door op de huidige schaal vlees te blijven eten.
De oppervlakte aarde die nodig is om b.v. 1 kg vlees te produceren is vele malen groter dan 1 kg plantaardig voedsel ( met dezelfde voedingswaarde, vitaminen, mineralen ).
Omdat in ons land de veestapel zo groot is, en er geen ruimte in ons land is om al dat voedsel te verbouwen worden er regenwouden gekapt zodat er sojabonen geteelt kunnen worden, die met scheepsladingen weer worden geimporteerd om als varkensvoer te dienen.

Als iedereen die vlees eet nou eens zijn eigen vlees zou moeten bereiden ( vangen, slachten, klaarmaken, eten ) dan zijn er plotseling een heleboel mensen die dat slachten van dieren toch wel weerzinwekkend vinden. Eet het dan ook niet op, zei de gek.

Roeien

Al in de tijd van de Vikingen werd gebruik gemaakt van roeiriemen om vaartuigen voort te bewegen, als de wind onvoldoende was. Het roeien is dus al heel erg oud.
Tegenwoordig wordt er alleen nog maar geroeid als sport, of voor de ontspanning.
Via een omweg ben ikzelf in aanraking gekomen met de roeisport. Waarschijnlijk ben ik in een vorig leven nooit Viking geweest. Tegen de evolutieleer in waarbij het leven in het water ontstaat, en later het land op komt, ben ik begonnen met ligfietsen in 1999. Niet veel later wordt ik geconfronteerd met een roeifietsster op de ringvaartdijk bij Rijsenhout.
Dit wil ik ook, de alleweder ligfiets voor de winter, en in de zomermaanden lekker roetsen. Een jaar later huur ik bij Thys Industrial designs in Middelburg een roeifiets, meteen druk ermee trainen, want er wordt een heus EK verreden in september.
Helaas eindigt mijn training in een valpartij op de ringvaartdijk bij Rijsenhout. De circel is rond zou je zeggen, maar het jaar erop meld ik mij weer bij Derk Thys voor een nieuwe poging. Meer succesvol deze keer, en de roeifiets komt permanent in de schuur te staan.
Op dat EK kom ik in aanraking met grootheden als Nico Rienks, Frans Göbel, en Ronald Florijn. Dat deze mannen op een roeifiets erg hard gaan komt omdat ze doorgeëvolueerd zijn van uit het water het land op. Dit is interessant, ik heb het dus helemaal verkeerd aangepakt, ik had natuurlijk gewoon Darwin moeten volgen en ook in het water beginnen, en dan pas het land op.

Om de schade enig zins in te halen heb ik mij dit jaar aangemeld bij de Zutphense roeivereniging Isala. Roeien op het water heeft iets mystieks, iets historisch, het gevoel dat je bekruipt wanneer je de riemen door het water haalt, en vooruit glijdt door het rimpelloze water is eigenlijk onbeschrijfelijk. De beroering die de riemen, en de skiff in het water achterlaten zijn slechts korte tijd het bewijs dat je er zojuist doorheen geklieft bent. Inmiddels heb ik 2 roeiexamens met goed gevolg afgelegd en mag ik hiermee zelfstandig in de skiff het water op ( twente kanaal )
De evolutie theorie heeft voor mij niet gewerkt, op het EK roeifietsen van afgelopen september heb ik een van mijn mindere resultaten geboekt.