Joeri

2 weken geleden bereikte mij het bericht van het heengaan van Joeri.
Hij was slechts 38 jaar oud, een maand jonger dan ikzelf. Begin dit jaar zijn baan opgezegd, de huur opgezegd, spullen in opslag. Hij vroeg aan mij of ik zijn vleugel voor een tijdje wilde gebruiken, zodat deze in zijn afwezigheid bespeeld zou blijven. Mijn dochter Jessy zit op pianoles, dus dat aanbod slaan we niet af.

In een mailtje gaf hij beknopt weer waar hij mee worstelde:

“Ik werk al zo lang op halve kracht, en dat heeft me zoveel energie gekost (een beetje paradoxaal, maar het is echt zo, want je krijgt na verloop van tijd de balen van jezelf) dat ik de pijp maar aan Maarten heb gegeven. Mijn plannen zijn voorlopig nog heel vaag. Eerst ga ik op een fietsvakantie met open einde.”

Een midlife crisis, het roer omgooien, even adempauze van de tredmolen waarin wij ons bevinden.

Tijdens de roeifietsvakantie op Kreta dit voorjaar heb ik veel met Joeri opgetrokken. Onderweg waren wij steeds aan elkaar gewaagd, bergop, bergaf. Op rustdagen zagen we hem niet, pas bij het eten, en daarna het drinken was Joeri er altijd bij.

Hij heeft een innemende persoonlijkheid, een ontwapenende glimlach, doordringende ogen, is een beetje een verstrooide professor, laat vaak belangrijke dingen op zijn beloop, en het komt altijd op zijn pootjes terecht. Iemand die met iedereen vrienden maakt, maar ook iemand die geen gevaar of probleem ziet.

Onderweg naar het EK Roeifietsen verloor hij zijn paspoort en portefeuille, de dinsdag na het EK zou hij naar de Verenigde Staten vliegen voor een lange roetstocht van kust naar kust.
Was dit een teken van boven, zonder paspoort valt er immers niet te vliegen, en zeker niet naar de VS.

Een week later krijg ik mail van Joeri:

Ha Dennis,
Niks teruggevonden. Maar niet getreurd, want ik zit evengoed in de VS, zie binnenkort een verslagje op de website van derk. Ik kom net uit de wildernis van Yosemite, en zit in het stadje Bishop. Erg mooi hier allemaal.
Groeten, Joeri

Het volgende bericht uit de VS was dat van Derk die doorgaf dat Joeri verongelukt was ergens op een Highway, door een busje van achteren aangereden...
Elke keer als ik aan Joeri denk dan leeft hij gewoon nog, dit puzzelstukje valt gewoon niet op zijn plaats. Dit komt uit die andere puzzel, en gaat gewoon hier niet passen.
Zijn mobiele nummer staat gewoon in mijn telefoon, ik kan hem ieder moment opbellen. Als hij er niet is dan hoor ik zijn stem die vraag of ik een boodschap achter wil laten.

filevrije dag

Hoewel elke dag voor mij een redelijk filevrije dag is, want ik gebruik motor en fiets voor woon-werkverkeer, heb ik vandaag extra mijn best gedaan door met de ligfiets naar het werk te reizen. Ik heb weinig gemerkt van inspanningen om het fileleed te verzachten. Op mijn rit van 92 km heb ik zegge en schrijve 3 brommers gezien, en 4 nog schoolgaande fietsers. Dat is beduidend minder dan normaal op een niet filevrije dag.
Ik had mijn voorgesteld dat de file niet op de A1 zou staan, maar dat de fietspaden nu eindelijk eens een keer flink bevolkt zouden zijn. Op het werk zouden alle spitsuurautorijdendecollega's mij en andere filemijders een staande ovatie bezorgen voor het feit dat ze nu eindelijk eens lekker door konden rijden. Niets is minder waar, zelfs een bedankje kon er niet vanaf, sloof je je daarvoor uit.

Volgens de ANWB was er wel degelijk een positief effect merkbaar vandaag t.o.v. andere donderdagen. Ze waren alleen de wegwerkers vergeten te vertellen dat ze vooral vandaag niet uit moesten lopen met hun werkzaamheden. Ook die ene vrachtwagenchauffeur had geen pech moeten krijgen. Er zijn dagelijks aanrijdingen die voor oponthoud zorgen. Dit zijn de oorzaken van de files, en deze kunnen maar lastig bestreden worden. Het enige wat van invloed is wanneer de verkeersdrukte afneemt is de lengte en dus de duur van de file.

Ik kan mij inmiddels niet meer druk maken om de verstokte automobilist die slechts 10 tot 15 km afstand besluit met de auto te overbruggen. Helaas zal ik ze moeten compenseren in CO2 uitstoot. Er zullen altijd mensen nodig zijn die het overmatig autogebruik middelen door geen of heel weinig auto te rijden.

Wat zou er gebeuren wanneer iedereen wordt opgeroepen tot een nationale filedag? Carpoolers gewoon weer lekker in je eigen auto naar het werk, ookal heb je geen auto, gewoon eentje huren met speciale filedag korting. Gatis sleutelhangers uitdelen voor deelnemers die zeggen met de auto te gaan ( waar kan ik tekenen?). Ik durf te beweren dat deze actie meer ruimte op de weg zal opleveren, mensen zijn nu eenmaal geneigd om overal tegenin te gaan.