Joeri

2 weken geleden bereikte mij het bericht van het heengaan van Joeri.
Hij was slechts 38 jaar oud, een maand jonger dan ikzelf. Begin dit jaar zijn baan opgezegd, de huur opgezegd, spullen in opslag. Hij vroeg aan mij of ik zijn vleugel voor een tijdje wilde gebruiken, zodat deze in zijn afwezigheid bespeeld zou blijven. Mijn dochter Jessy zit op pianoles, dus dat aanbod slaan we niet af.

In een mailtje gaf hij beknopt weer waar hij mee worstelde:

“Ik werk al zo lang op halve kracht, en dat heeft me zoveel energie gekost (een beetje paradoxaal, maar het is echt zo, want je krijgt na verloop van tijd de balen van jezelf) dat ik de pijp maar aan Maarten heb gegeven. Mijn plannen zijn voorlopig nog heel vaag. Eerst ga ik op een fietsvakantie met open einde.”

Een midlife crisis, het roer omgooien, even adempauze van de tredmolen waarin wij ons bevinden.

Tijdens de roeifietsvakantie op Kreta dit voorjaar heb ik veel met Joeri opgetrokken. Onderweg waren wij steeds aan elkaar gewaagd, bergop, bergaf. Op rustdagen zagen we hem niet, pas bij het eten, en daarna het drinken was Joeri er altijd bij.

Hij heeft een innemende persoonlijkheid, een ontwapenende glimlach, doordringende ogen, is een beetje een verstrooide professor, laat vaak belangrijke dingen op zijn beloop, en het komt altijd op zijn pootjes terecht. Iemand die met iedereen vrienden maakt, maar ook iemand die geen gevaar of probleem ziet.

Onderweg naar het EK Roeifietsen verloor hij zijn paspoort en portefeuille, de dinsdag na het EK zou hij naar de Verenigde Staten vliegen voor een lange roetstocht van kust naar kust.
Was dit een teken van boven, zonder paspoort valt er immers niet te vliegen, en zeker niet naar de VS.

Een week later krijg ik mail van Joeri:

Ha Dennis,
Niks teruggevonden. Maar niet getreurd, want ik zit evengoed in de VS, zie binnenkort een verslagje op de website van derk. Ik kom net uit de wildernis van Yosemite, en zit in het stadje Bishop. Erg mooi hier allemaal.
Groeten, Joeri

Het volgende bericht uit de VS was dat van Derk die doorgaf dat Joeri verongelukt was ergens op een Highway, door een busje van achteren aangereden...
Elke keer als ik aan Joeri denk dan leeft hij gewoon nog, dit puzzelstukje valt gewoon niet op zijn plaats. Dit komt uit die andere puzzel, en gaat gewoon hier niet passen.
Zijn mobiele nummer staat gewoon in mijn telefoon, ik kan hem ieder moment opbellen. Als hij er niet is dan hoor ik zijn stem die vraag of ik een boodschap achter wil laten.