Ontberingen

Meestal wanneer je een uitdaging aan gaat of een prestatie neerzet kun je na afloop een mooi helden epos opschrijven. Dit is ook mijn intentie met de roeifietstocht Middelburg – Brummen. Het hele idee achter de tandem naar Brummen toe halen is eigenlijk geboren tijdens het EK Roeifietsen afgelopen september. Carolien wilde wel eens proberen om achterop bij Theo een rondje te maken. Dit kon 2 kanten opgaan, maar een oplettend lezer begrijpt welke kant het uiteindelijk op is gegaan.
Op uitnodiging van Theo en Annemiek mogen we een dagje gaan roeifietstandemen in Almere. Niet de meest inspirerende omgeving, maar met het voorstel om er nog een culinair tintje bij terugkomst aan te geven toch wel aangenaam.
Doordat agenda’s niet willen matchen, hebben we plan B bedacht. Er rijden immers 2 roeifietstandems op deze aardkloot rond, dus niet op een paard gokken zeg ik altijd maar.

Met een potentiële roeifietstandembestelling in het achterhoofd is Derk bereid zijn tandem voor een maandje uit te lenen, en dus stappen Martijn Mateman, en ikzelf op zaterdagavond 18 april op de trein naar Middelburg. In ligfietsminnend Nederland is het redelijk gebruikelijk dat wanneer je een fiets ergens ophaalt, de terugweg fietsend wordt afgelegd. Een roeifiets doet immers niet onder voor een ligfiets, en omdat ik in juli mijn nieuwe roeifiets niet aan dit ritueel heb kunnen onderwerpen vanwege een blesure is hier nog wat goed te maken.

Na een hartelijk ontvangst, met een biertje worden snel de slaapplekken geinspecteerd, en aan een grondige nachtelijke test onderworpen.
Het valt niet mee als je gewend bent aan de stilte van het buitengebied om onder het geluid van de klokken van de Abdij in slaap te vallen.

Eigenlijk wordt alles goed gemaakt met een uitstekend verzorgd ontbijt van Caroleen, terwijl Derk de laatste hand legd aan de bevestiging van mijn gps aan de roeifietstandem.
Voor collega Toon wordt nog een voorspatbord in de tas gestopt, voor mijzelf nog nieuwe remblokken voor de roets, en onder uitgeleide van Derk op zijn nieuwe koolstof roets verlaten we Middelburg om 9.30 uur.

Vrijwel direct bevinden we ons achter een peleton wielrenners, maar omdat we nog een lange tocht te gaan hebben blijven we er uit de wind achter hangen.
Derk begeleid ons totaan het Veerse meer, waarna we er alleen voor staan / liggen.

De gps wijst de weg, en dat rijdt heerlijk ontspannen. We wisselen een aantal keer van positie, en wanneer we het Hellegatsplein naderen komt ons een roetser tegemoed.
Het blijkt Alco Looije te zijn die aan zijn wekelijkse trainingsrondje bezig is, we stoppen even, en maken een praatje.

En verder gaat de reis, bij ’s Gravendeel mist Martijn de ingang naar het fietspad van de Kil tunnel, maar na even terugrijden duiken we toch onder de Dordtse Kil door. Hier besluit de gps er ook mee op te houden, dus gaan we verder over op kaart navigatie.
Omdat ik de route redelijk in mijn hoofd heb zitten gaat dit eigenlijk ook prima.
Door gebrek aan brandstof van mijn kant moeten we even verplicht pauzeren op een dijkje langs de Nieuwe Merwede. Hier verlaat de zon ons even, en wordt het wat minder aangenaam. Via Hardinxveld-Giesendam, Sliedrecht, Noorderloos trakteren we onszelf in Meerkerk op koffie met gebak. Het gebrek aan de gps wordt vanaf dit punt volledig teniet gedaan door de bekende weg waar we ons nu op begeven. Via Lexmond, Vianen, Nieuwegein, en Houten rijden we door naar Bunnik, Zeist, en richting Woudenberg.
Net voor de pyramide van Austerlitz hoort Martijn de rem aanlopen, en telt 2 gebroken spaken. Het wisselen van de spaken is een heidens karwei, en omdat we de hele dag al de bible belt gevolgd hebben lijkt ons dit een onuitvoerbaar plan. Na het loszetten van de achterrem, het strakker zetten van de omringende spaken, en het laten ontsnappen van wat zeeuwse lucht uit de achterband, rijden we voorzichtig verder door Woudenberg, Scherpenzeel, de Klomp en Ede. Hier begint de Veluwe pas echt, en krijgen we wat hoogteverschillen te verduren. Bij Hoenderloo is het tijd om wat extra kleding aan te trekken want de temperatuur begint danig te dalen. Voor de afdaling bij de Woeste Hoeve moet de verlichting gemonteerd worden om de overstekende wilde zwijnen, en edelherten te kunnen onderscheiden. De afdaling gaat niet te hard om het nog een beetje op temperatuur te houden. In Loenen is het al merkbaar warmer, en via Eerbeek leggen we uiteindelijk om 21.30 aan in Brummen. Na een kop koffie brengt Carolien Martijn naar station Zutphen.